İşte çocuklarına yeterince zaman ayıramayan ebeveynler için yazılmış güzel bir şiir:
ÇOCUĞUMA...
"Sürekli meşkuldüm o kadar sene,
Seninle doyasıya oynayamadım.
Sen beni çağırdın gel oyna diye,
Ben bir türlü zaman ayıramadım.
Giydirdim, doyurdum, seni kolladım,
Sadece bunları yeterli sandım.
Bana oyuncağını getirdiğinde,
Ben seni çoğu kez başımdan savdım.
Yatağa yatırır seni okşardım,
Sen uyur uyumaz hemen çıkardım.
Şimdi o günleri çok özlüyorum,
Keşke bir dakika fazla kalsaydım.
Hayat nekadar kısa, yıllar ne çabuk,
Nezaman büyüdü bu küçük çocuk?
Ona dokunmak için uzandığımda;
Ellerim boş kalır, yüreğim buruk.
Artık ne resimer ne de oyunlar,
Ne "iyi geceler", ne sarılmalar.
Hepsi çok geride, ulaşmak zor,
Yaşanmadı sanki o güzel yıllar.
Artık hiç işim yok, yapayalnızım.
Günlerim çok uzun, üstelik bomboş,
Keşke isteklerini bir bir yapsaydım.
Küçük arzuların şimdi çok şirin, çok hoş."
Alıntıdır
Çocuğunuzla çok kıymetli paylaşımların yaşandığı, keşkelerin hiç anılmadığı günler geçirmeniz dileği ile...
yazı için fazla bir şey diyemem.yazının kritiğini işin uzmanlarına bırakıyorum.lakin,şiir sizin mi kuzum?yok eğer değilse,yazarını belirtmemişsiniz.aşırma olmuş gibi...
YanıtlaSildeğerli arkadaşım, yazının kritiğini yapabilecek uzmanlardan biri de bir eğitimci olarak siz olmalıydınız ancak görüyorum ki kendinizi bu kategoriye koymaya layık görmemişsiniz. neyse takdiri size bırakıyorum. şiirin yazarına gelince: altında belirttiğim gibi bana ait değil, yazarını bilemediğim için sadece alıntı dedim. umarım açıklayıcı olmuştur. kendinize iyi bakın selamlarımla...
YanıtlaSil