ÇOCUKLAR NE İSTER?

Bir süredir bu soru aklıma takılıyor? Çocuklar ne ister? Kişiden kişiye göreceli bir kavram mıdır bu? Öyle değilse neden bu soru aklımı kurcalıyor? Ya da öyleyse hangi şartlar bu kavramı göreceli hale getiriyor? Aynı yaşta olan çocuklar neden aynı şeyleri istemez? Bu gece alt geçitte gördüğüm henüz önlüğünü bile çıkaracak vakti bulamadan mendil satmaya çıkmış bir çocuk acaba ne ister? Mendillerini satmayı mı, sıcak bir anne kucağını mı, baba şefkatini mi yoksa yaşıtları gibi sıcacık evinde oturup bilgisayar oyunları oynamayı mı? Ya da kendi talihsizliğinin hesabını sormayı mı? Ufacık yüreğinde büyüttüğü kinin farkında mıdır? Acaba geleceği için hala güzel hayalleri yüreğinde filizlendirmekte midir? Kimbilir???

Gerçekten çocuklar ne ister? Ya da daha doğru bir tabirle çocuklar gerçekten onlara verebileceğimizden çok mu şey ister? Onlar için verebileceklerimiz sadece maddiyatla mı sınırlı? Çok merak ediyorum ülkemizde sevgi, şefkat nezaman para ile satılmaya başlandı da anne baba yürekleri evlatlarına kıyıp onuları elindeki mendillerle köprü altına yollar oldu?

Acaba çocuklar mı çok şey istiyor yoksaaaaa bizler mi? Sanırım bu sorunun yanıtını ancak aynayı kendimize çevirmeyi başarabildiğimizde verebilicez. Şimdilik sanırım elimizden gelen bu şekilde yazılarla ahlanıp vahlanmaktan başka bişi değil. Olsun bu da bişi sayılır en azından kendimizi bari kandırmayı başarabiliyoruz.....


Vildaniye YILMAZ
Ana Sınıfı Öğretmeni

BABALARA ÖZEL

Aile Katılım Etkinlikleri çerçevesinde Babaları sınıf içi etkinliklere dahil etmek isteyen öğretmen arkadaşlarım , aşağıda yazdığım bu mektubu babalara gönderebilirler.

"Değerli Babalar,

Kişilik gelişiminin % 70'inin şekillendiği Okul Öncesi Dönemde ( 0 - 6 yaş ), çocuğunuzun gelişiminde annenin rolü kadar babanın da rolü ve önemi yadsınamaz bir gerçektir. Şu anda ellerinizde şekillenmekte olan hamur gelecekte sizlerin temsili olan birer kopyanızdır.
İçinde bulunduğunuz yoğun iş ve çalışma ortamı çocuğunuz ve sizler açısından çok önemli olan, gelecekte paylaşma şansınızın olmadığı çok nadide anları elinizden kaçırmanıza neden olmaktadır. Okul veya ev ortamında çocuğunuzla beraber geçireceğiniz kısacık ama sadece ona ayrılmaış bir zamanın değeri ileride paha ile biçilemeyecek olumlu gelişmelerin anahtarıdır.
Bu bağkamda sizleri de okul etkinliklerimizde görmek bizler açısından son derece büyük önem taşımaktadır. Bu etkinlikler kapsamında okulda yapılabilecek örnek çalışmalar şunlar olabilir:

• Çocuğunuzla evde bir etkinlik yapıp onu okula gönderebilirsiniz ya da kısa bir süreliğine sınıfımıza konuk olup yaptığınız çalışmayı tanıtabilirsiniz
• Sizi iş yerinizde ziyaret edebiliriz.
• Sahip olduğunuz özel bir yetenek ile ilgili çalışmayı ( örneğin; resim yapma, fidan dikimi, kitap okuma, bir enstruman aletini çalma vb. ) sınıfta sergileyebilirsiniz.
• Eğer evinizde besliyorsanız hayvanlar ile ilgili bilgi verebilirsiniz.
• Okula gelme şansınız yoksa evde çocuğunuzla paylaştığınız çok önemli anları görüntüleyip okula gönderebilirsiniz.
• İş yerinizin fotoğraflarını çekip bizlerle paylaşabilirsiniz vb....

Değerli Babalar, son olarak ilave etmek isterim ki çocuğunuz farkında olsanız da, olmasanız da hızla büyüyor. SİZLER BU SÜRECİN NERESİNDESİNİZ? Unutmayınız ki geçen zamanı geriye döndürmek mümkün olmamakla birlikte, yaşadığınız her ana değer katmak sizlerin elinde..."

Saygılarımla

Vildaniye YILMAZ

Ana Sınıfı Öğretmeni

ÇOCUKLARINA ZAMAN BULAMAYANLARA...

Her yönden sağıklı çocuklar yetiştirmek isteyen ailelerin öncelikle çocuklarına iyi bir eğitim vermleri gerekir. Çocuklarımız bizim yarınlarımızdır. Geleceğini satın almak isteyen anne ve babalar çocuklarına iyi bir eğitim vererek onları istikbale hazırlayabilirler. Oysa bizler günlük hayatın o yorucu temposu ile o kadar çok meşkulüz ki ailemize zaman ayıramadığımızın farkına bile varamıyoruz. Neticede çocuklarımıza iyi bir gelecek sunmak istiyoruz. Ama çocuklarımızı ve eşimizi ihmal etmeden bunu başaramıyoruz.

İşte çocuklarına yeterince zaman ayıramayan ebeveynler için yazılmış güzel bir şiir:

ÇOCUĞUMA...

"Sürekli meşkuldüm o kadar sene,

Seninle doyasıya oynayamadım.

Sen beni çağırdın gel oyna diye,

Ben bir türlü zaman ayıramadım.

Giydirdim, doyurdum, seni kolladım,

Sadece bunları yeterli sandım.

Bana oyuncağını getirdiğinde,

Ben seni çoğu kez başımdan savdım.

Yatağa yatırır seni okşardım,

Sen uyur uyumaz hemen çıkardım.

Şimdi o günleri çok özlüyorum,

Keşke bir dakika fazla kalsaydım.

Hayat nekadar kısa, yıllar ne çabuk,

Nezaman büyüdü bu küçük çocuk?

Ona dokunmak için uzandığımda;

Ellerim boş kalır, yüreğim buruk.

Artık ne resimer ne de oyunlar,

Ne "iyi geceler", ne sarılmalar.

Hepsi çok geride, ulaşmak zor,

Yaşanmadı sanki o güzel yıllar.

Artık hiç işim yok, yapayalnızım.

Günlerim çok uzun, üstelik bomboş,

Keşke isteklerini bir bir yapsaydım.

Küçük arzuların şimdi çok şirin, çok hoş."

Alıntıdır

Çocuğunuzla çok kıymetli paylaşımların yaşandığı, keşkelerin hiç anılmadığı günler geçirmeniz dileği ile...

MİNİK KUZULARIMIN MEZUNİYET TÖRENİ